ประโยค ย ต : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 509 / 520

ประโยค - ตลอดสนัปาสากิโก ค อรรถกถาวินาย มหาวรรค ตอน 2 - หน้าที่ 390 ส่วนอปรโลกนกกรรม อันภิกุอ้อมทำเพียงสวนประกาศ; เพราะฉะนั้น ฤกิตกรรมและอปรโลกนกกรรม นพระผู้มีพระภาคจึงไม่ทรงแสดงไว้ ในบทสี่. ข้าพเจ้าจ

ในเนื้อหานี้มีการอธิบายถึงการแสดงลักษณะกรรมในพระพุทธศาสนา โดยพระผู้มีพระภาคตรัสแทนความหมายของกรรมและสถานะแห่งสงฆ์ เพื่อให้เข้าใจถึงประเภทของกรรมที่ชื่อว่า กมฺมปญฺญตโต ซึ่งแสดงถึงผู้ประกอบกรรมที่ควรแก่

ประโยค - ตอนสนมปาสำหรับอรรถาธิบายมาหารวรรค ตอน 2 - หน้าที่ 391 และไม่กำริบ พระผู้มีภาคดรสรกล่าวว่า เอกจุตสุ ภิกขเว สงฺมสฺสุ มชฺฌเม ปฏิฆโน รุฒิ เป็นดังนั้น บทว่า ปิตตตุสุด ได้แก่ ผู้มีศัลวิทิ สิ เป็น

ในบทนี้พระผู้มีภาคดรสได้อธิบายถึงกรรมซึ่งมีความเกี่ยวพันกับการขับออกจากวัดและนิสารน รวมถึงการตอบสนองที่ถูกต้องเกี่ยวกับความเข้าใจในกรรมทั้งหลาย โดยแสดงถึงวิธีการที่กรรมอาจเป็นของกำเริบหรือไม่กำเริบ โด

ประโยค - ตลอดสัมภาษณ์กัศติการ ถอดความวิสัย มหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 392 พระภาวนรอนุญานิสสสารานุด้วยองค์นั้นอย่างนี้ว่า "ภิกขุ ทั้งหลาย สงฆ์จำนวนอยู่พึงบังซิยธรรมแกลักภิกษามพวก คือ เป็น ผู้ทำความบาปหลา

ในบทความนี้มีการกล่าวถึงแนวทางและความสำคัญของโอวาสนาในพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะในบริบทของการอุปสมบทและบทบาทของสงฆ์ที่เข้ามาในธรรม ecclesiastical. พระภาวนารอนุญานิสสสารานุ ได้กล่าวถึงการทำความบาปของสมาชิกใ

ประโยค - ตลอดสงฆปาสาทิกา อรรถาภาวี สานิยม หาวรรร ตอน ๒ - หน้า ที่ 393 กรรมเป็นธรรมด้วยอำนาจวิเศษว่าเป็นจริง พระผู้มพระภาคจึงตรัสว่า อิธ ปาน ภิกขุว สภูมิ สะ เน โหนิ อาปุตติ ทุรฺพุทฺโธ เป็นดังนี้ บรร

เนื้อหานี้เผยแพร่แนวคิดเกี่ยวกับกรรมและธรรมที่พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ ซึ่งทั้งหมดมีความหมายตั้งแต่การจำแนกกรรมไปจนถึงการใช้คำถามในการสื่อสารถึงธรรมที่เข้าใจได้ง่ายและเป็นเอกภาพ หวังให้ผู้อ่านสามารถนำไปใ

ประโยค - ตอนสงครามสิมปาปาทัก อรรถกถาวี มหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 394 แห่งกรรมที่ถูกคัดค้านแล้วและขึ้นนำ ในบลานนี้นี้ ใคร ๆ ไม่สามารถ จะทราบคำใด ๆ โดยท่านองแห่งบลาสามได้ เพราะเหตุนี้นั่นเจ้า จึงไม่พรรานา

ประโยค - ตอนได้สนฺสนปาฏิหาริอรรถภาพพระวินัยมหาวรรค ตอน 2 - หน้าที่ 395 [๒๒๖] โกสํพิชับขันธ วรรณนา [วิจินฉับในโกสํพิชับขันธ] วิจินฉับในสนฺสนปาฏิหาริ พึงทราบดังนี้:- ในคำว่า ตํ ภิกญู อปตุเตย อุตสาส์น อ

ในบทนี้กล่าวถึงการอภิปรายระหว่างพระวินัยธรและพระสุตตันติกะเกี่ยวกับอาบัติในพระวินัย โดยมีการสนทนาเกี่ยวกับความเข้าใจในกฎระเบียบและการปฏิบัติของภิกษุในวันหนึ่ง มุ่งเน้นไปที่การทำความเข้าใจอย่างลึกซึ้งใ

ประโยค - ตัดสินปาสาทิก อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 396 แม่ต้องอาบัติอยู่ ถึงยังไม่รู้" นิสิตเหล่านี้ พบว่านิสิตของพระ สุดต้นตะนะนั้นเข้า จึงกล่าวว่า "อุปชามยของพวกท่าน แม่ต้องอาบัติ แล้ว ก

เนื้อหาในบทความนี้อภิปรายถึงแนวคิดเกี่ยวกับอาบัติในพระวินัยมหาวรรค ซึ่งแสดงให้เห็นถึงการตีความและการตัดสินในช่วงเวลาดังกล่าว โดยมีการทบทวนความคิดเห็นของนิสิตเกี่ยวกับการเข้าใจคำสอนเกี่ยวกับอาบัติ และผ

ประโยค - ตติยสนมปาสักทา กอรรถกถาวินัย มหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 397 ตอบว่า "ก็ตี้ว่า พระผู้มีพระภาคจะพึงสกัดกั้นอิทธิฤทธิ์ผู้ถูก วัตถุว่า"ฤทธิ์มุนี อันท่านทั้งหลายยกวัดแล้ว โดยมิใช่เหตุ," หรือ จะพึงสกั

เนื้อหาในตอนนี้อธิบายถึงบทบาทของพระผู้มีพระภาคในการสกัดกั้นอิทธิฤทธิ์ของภิกษุในกลุ่มอธรรม و การยึดถือธรรมวาทีโดยการไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเหตุบาป ภิกษุผู้ใดที่ยอมเป็นนานาสังฆาของคนอธรรม จะแสดงให้เห็นถึ

ประโยค - ตลอดสนิมปลาสักกะ อรรถาธิปไตยมันหวาววรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 398 ในคำว่า กายกุม ม จิฬมุ ม นี้ มีความว่า ภิกษุห่านั้นเมื่อ ประาหกันด้วยกาย พิพาทว่ากังอกรรมให้เป็นไป เมื่อกล่าวคำ หยาบ พิพาทว่ากังอก

บทความนี้วิเคราะห์การใช้คำบาลีในบริบทของการกระทำดีและอุปนิสัยของภิกษุ โดยยกตัวอย่างคำพูดและการกระทำที่เกี่ยวข้อง เช่น การใช้คำหยาบและการสื่อสารในทางที่เหมาะสม เน้นความสำคัญของการพิจารณาด้วยสัมมาทิฏฐิแ

ประโยค - ติดต่อสนับสนุนวิเศษ ภักดีอธิษฐาน อรรถภาพวินัย มหารวรรค ตอน 2 - หน้าที่ 399 ผู้มีพระภาค ได้ยินดี ความประสงค์ของภิกษูนั้น ดังนี้ว่า "ภิกษุ เหล่านี้ ถูกความโกรธครอบงำ ย่อมไม่เชื่อฟังคำของพระศาสด

บทนี้เน้นถึงการที่ภิกษุซึ่งถูกความโกรธครอบงำไม่เชื่อฟังคำสอนของพระผู้มีพระภาค และยังมีการกล่าวถึงความเสื่อมเสียที่อาจเกิดขึ้นจากพฤติกรรมเช่นนี้ รวมถึงความสำคัญของการฟังคำสอนเพื่อป้องกันความบาดหมางและก

ประโยค - ตอดสมันปาสกำๅน อรรถกถาพระวินย มหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 400 แตกต่างเพราะเราเป็นเหตุ." บทว่า ปริมุฎฐา ได้แก่ ผู้ลงลิ้มสติ. บทว่ากว่า วาญโภคาราคิยา คือ ทํานาเทส ร อัญญาให้ เป็น รัสสะ, ความว่า ผู

เนื้อหาสำรวจการกล่าวถึงการทะเลาะในสงฆ์และพฤติกรรมของบุคคลที่เกี่ยวข้อง ความแตกต่างในกรรมเป็นเหตุผลที่ทำให้เกิดอุปสรรคในการติดต่อสื่อสารและการอยู่ร่วม ซึ่งจำเป็นต้องมีความเคารพต่อกันเพื่อหลีกเลี่ยงความ

ประโยค - ตลอดสนับสนุป้ายทัก อรรณคาถาพระวินยมาหวรร ดอน๒ - หน้าที่ 401 บาทกล่าวว่า เฉ จ ตดก วิณฑ์ มีความว่า ฝ่ายชนนหลายใด เป็นนิจทิตในท่ามกลางสงมัน ทราบชัวว่า "เราทั้งหลายไปสู่ที่ใกล้แห่งวามตาย." บาทกล

คำสอนในพระวินัยเกี่ยวกับความจริงในชีวิตและความตาย ชี้ให้เห็นว่าชีวิตมีความไม่แน่นอน รวมถึงการเตรียมใจให้พร้อมสำหรับความตาย และการปฏิบัติที่ช่วยเสริมสร้างความเข้าใจในความหมายของชีวิตและการอยู่ร่วมกับผู

ประโยค - ตอนสมันปาสักท่ากอธรรกถาพระวินยะมหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 402 สองท่าว่า มาตุครูญญา นาโค มีความว่า เหมือนช้างใหญ่ (ละโวล) เที่ยวไปในป่า สัตว์วังงั้นก็ว่า ช้าง คำว่า "นาค" นี้ เป็นชื่อแห่งผู้

บทความนี้เสนอความหมายของคำว่า 'นาค' โดยเปรียบเทียบกับช้างใหญ่ที่เที่ยวไปในป่าแต่ไม่ทำบาป ทั้งนี้ยังมีการกล่าวถึงสถานที่ที่พระผู้มีพระภาคทรงเข้าไปอาศัย นอกจากนี้ยังกล่าวถึงลักษณะของช้างในหลายบริบท ที่ส

ประโยค - ตตอนสัมปาป้าสำหรับ อธิกรณ์พระวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้า ที่ 403 บทว่า อาวิฉาน มีความว่า ช้างใหญ่ผันั้น ย่อมกินน้ำเจือคม ซึ่ง ช้างเหล่านี้ เมื่อลงดื่มก่อนลายเสียแล้ว [๒๗] บทว่า โอกาหคือ จากท่า

บทนี้นำเสนอการวิเคราะห์คำอธิบายในพระวินัยมหาวรรคซึ่งอธิบายถึงคุณสมบัติของช้างที่เปรียบเทียบกับพระพุทธเจ้า และการเชื่อมโยงกับกระแสของผู้ที่ยินดีในความเป็นหนึ่งเดี่ยว รวมถึงการสำรวจเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้อ

ประโยค - ตอนต้นมันปะสักกุ อรรถภาพวีนีย มหาวรรค ตอน 2 - หน้าที่ 404 หลายท่ว ตุ อุปปัตติ ภิกขุ โอฬารวา มีความว่า พาอิกษุผูถูกวัดรั้นไปออกสิกา ให้แสดงอาบัติตแล้ว เรียกเข้าหุม ด้วยกรรมวา. ลองบทว่า ตูวา อุ

เนื้อหานี้กล่าวถึงการดำเนินการตามหลักอรรถภาพวีนีย ซึ่งเชื่อมโยงกับการแสดงอาบัติและหลักการของการปฏิบัติตามศีลในพระศาสนา ข้อความนี้เน้นถึงความสำคัญของการรักษาศีลและการวินิจฉัยในบริบททางศาสนา โดยมีการอธิ

ประโยค - ดอกสนิมป่าที่กลา ว อรรถาธิบายวินัย มหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 405 บทว่า อวดภูจิตาโอโร คือ ผู้มีอาจจะอันตนพิจารณาแล้ว ได้แก่มืออาจจะอันตนดูตรวจตราแล้ว โดยนิยามว่า "มีปกติ ทำความรู้สึกตัว ในเมื่อ

บทวินัยที่กล่าวถึงการมีแนวปฏิบัติในการพูดและตอบคำถามอย่างเหมาะสม โดยมีอรรถาธิบายถึงความสำคัญของการพูดด้วยเหตุผลและการรู้จักพิจารณาตัวเอง ซึ่งเป็นหลักการที่ช่วยส่งเสริมคุณธรรมในสังคม พระผู้พระภาคตรัสว่

ประโยค - ติดสนิมป่าสำนักกาฬวัดพระกรรมวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้า ที่ 406 ผู้นี้ ย่อมไม่มิอัน ไม่เป็นผู้เก่า บงว่า กาลคต มีความว่า เหมาะในกาลที่สมควรกล่าว บงว่า พุทธาคม มีความว่า สื่อว่าเป็นพยากรมิที่สม

บทความนี้นำเสนอการวิเคราะห์เกี่ยวกับคำสำคัญในด้านพระกรรมวินัยมหาวรรค โดยมีการอธิบายถึงความหมายและบทบาทของคำว่าพุทธาคมในบริบทของปัญญา การแสดงออก และการสื่อสารของวิญญูชนในพระพุทธศาสนา จากการศึกษานี้พบว่

ประโยค - ตดซมป์ปาสักกำ อรรถาธรรม มหาวรร ตอน ๒ - หน้าที่ 408 อาบัตินัน่ ย่อมมีด้วยประการใด สองบงว่า เอเต วิงฺควา มีกวามว่า ย่อมต้องในอวยดเหล่าใด และความออกอ่อนมี่ด้วยประการใด วิงฺทั้งสองหลั่นนี้ของกิฏ

ในบทนี้พูดถึงลักษณะของอาบัติที่เกี่ยวกับการปฏิบัติสงครามและภาวะต่างๆ ที่มีผลต่อการออกอาบัติ ท่านมุ่งเน้นว่าการแสดงออกมีความสำคัญต่อสิ่งที่เรียกเข้ามา และการเข้าใจในเนื้อหาสิทธิที่เกี่ยวข้องกับชนิดของค

ประโยค - จุดดุลสมดุลจากา ธรรมะพระวินัย อุดม วรนา - หน้าที่ 409 จุดดุลสมดุลจากา [๒๕] จุดวรรณ วรรณนา กัมมักขนะ วรรณา [ว่าด้วยติชันียกรรม] วินิจฉัยในกัมมักขนะเป็นที่ ๑ แห่งจุดวรรณ พึงทราบก่อน ดังนี้ :- บ

บทนี้พูดถึงการวิเคราะห์จุดดุลสมดุลจากาในธรรมะพระวินัย โดยนำเสนอรายละเอียดเกี่ยวกับคำว่า ปัญญุกโลหิตา ซึ่งประกอบด้วยสองส่วนหลักที่สำคัญในพากิจพีดี นอกจากนี้ยังมีการอภิปรายเกี่ยวกับกรรมและการฟ้องร้องที่

ประโยค- จุดดุบนต์ปลายปากกาสักกะ อรรถถถพระวินัย อุตรรว วรรค วรรณะ - หน้าที่ 410 บรรด tipped เหล่านี้ ๕ บาท ใน ๑ tipped ทรงผสมที่ละบวก ๆ กับ ๒ บทนี้ คือ อธมเมน ก ค วุฒ ก ค ตรัสเป็น ๕ tipped. รวมทั้งหม

เนื้อหาเกี่ยวกับการปฏิบัติภายในพระวินัยโดยเฉพาะเรื่องอุปสมบทและการมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางศาสนา กรณีอาบัติและตำแหน่งในวัดโดยอธิบายความหมายต่าง ๆ ที่เกี่ยวโยงกับการดำเนินชีวิตของภิกษุ รวมถึงกฎเกณฑ์และวิน